ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Το έργο αυτό είναι η συμμετοχή μου στο coderail 2017 που οργάνωσε ο ΟΣΕ σε συνεργασία με την ΑΣΚΤ τον Νοεμβρη του 2017. Ο τίτλος του έργου κυριολεκτεί. Είναι δυο μεταλλικοί δίσκοι από λαμαρίνα Corten διάτρητη με laser, διαμ.1,24 μ στο κέντρο των οποίων υπάρχει ένα ζεύγος δισκοπλακων [ φρένα ] τραίνου που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα. Είναι τοποθετημένες ανάποδα, χάνοντας έτσι την χρηστική τους σημασία. Η εσωτερική τους πλευρά με τα ανάγλυφα ευθύγραμμα και καμπυλόγραμμα στοιχεία, γίνεται πλέον ορατή και μέσα από τα περίπλοκα περάσματα απαραίτητα για την λειτουργία τους αναδεικνύονται μορφές και γεωμετρικά σχήματα. Αυτή η συνδιαλλαγή της γεωμετρίας με την οργανικότητα σε ένα αντικείμενο που στην ουσία είναι ένα βιομηχανικό προϊόν ανασύρουν από την μνήμη τα βιομηχανικά στυλ στα τέλη του 19ου αιώνα, που εμφανίστηκαν με την ανάπτυξη της σιδηρουργίας για τις κατασκευές των τραίνων και των σιδηροδρομικών σταθμών. Όταν το σίδηρο κυριαρχούσε ως δομικό υλικό και διακοσμητικό στοιχείο ταυτόχρονα. [Youthstyle, Jungendstil, Art nouveau] Στις δισκοπλακες αναγνώρισα χαρακτηριστικά αυτής της εποχής και οι σκέψεις, οι συνειρμοι, και οι εικόνες που σχηματίστηκαν στο μυαλό μου, διαμορφωσαν το έργο. Οι ανάγλυφες φιγούρες της δισκοπλακας, επανασχεδιάζονται, και δυσδιάστατες μεταφέρονται μεγενθυμένες πάνω σε μια στρογγυλή σιδερένια δαντέλα που φωτίζεται, και πλαισιώνει τα δισκόφρενα. Κάτω από αυτήν την διάτρητη λαμαρίνα είναι κρυμμενες πήλινες φιγούρες, θρυμματισμένες και εύθραυστες, εικόνες μιας εποχής που έχει περάσει προ πολλού ανεπιστρεπτί.